POWSTANIE WIELKOPOLSKIE

Do dziś w Wielkopolsce odnaleźć można dzieła jego autorstwa, które nie tylko przypominają o twórczej pracy artystycznej, ale również są trwałym świadectwem patrioty, poświęcającego swój talent i życie dla ojczyzny.

​

Urodził się w Kosieczynie, około 10 km na południowy zachód od Zbąszynia. Po kilku latach rodzina Marcina Rożka przeprowadziła się do Wolsztyna. Po ukończeniu szkoły terminował w zakładzie kamieniarskim i sztukatorskim w Poznaniu, gdzie zdał egzamin czeladniczy. Po otrzymaniu stypendium Towarzystwa Naukowej Pomocy im. Karola Marcinkowskiego podjął naukę w Berlinie, a potem na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Warsztat rzeźbiarski szlifował także w Paryżu. Ostatecznie w 1913 roku zamieszkał w Poznaniu, tam otworzył  pracownię i kształcił uczniów.
W powstaniu walczył w szeregach pułku kawalerii pod dowództwem Ignacego Mielżyńskiego. Po zakończeniu służby powstańczej współtworzył Szkołę Sztuk Zdobniczych w Poznaniu. W 1933 roku przeniósł się do Wolsztyna, gdzie mieszkał i tworzył w zaprojektowanej przez siebie willi (obecnie Muzeum Marcina Rożka przy ul. 5 Stycznia 34).

​

W czasie okupacji hitlerowskiej został aresztowany i osadzony w Forcie VII (obecnie ul. Polska). Jego dokonania artystyczne musiały wzbudzić podziw Niemców, bo naczelnik więzienia Fortu VII zaproponował mu wykonanie rzeźby popiersia Adolfa Hitlera dla poznańskiego zamku królewskiego. Odmówił. W 1943 roku trafił do obozu koncentracyjnego w KL Auschwitz, gdzie rok później zmarł.

​

Do najbardziej znanych dzieł artysty należą: usytuowany w pobliżu archikatedry gnieźnieńskiej pomnik Bolesława Chrobrego, upamiętniający pierwszą koronację królewską w 1025 roku, oraz statua Siewca przy przejeździe kolejowym w Luboniu koło Poznania (jej kopia postawiona została przed Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu). W domu w Wolsztynie, gdzie Marcin Rożek miał zarówno pracownię rzeźbiarską, jaki i atelier malarskie, obecnie znajduje się muzeum artysty.